Tijdens het paasweekend was het weer tijd voor het mooiste feestje in Steensel; de Kempensessies. Dit jaar weer met twee podia, een programma vol lokale bands en allemaal opgezet door een klein legioen aan vrijwilligers. 

Behind closed doors - Een terugblik op 2021

Weer een vervloekte maandagochtend. Het duurt nog een uur voor mijn wekker afgaat en toch al wakker. Je kent het wel. Met de nodige tegenzin stap ik uit mijn nest. Het is misschien moeilijk te geloven, maar de kost verdien ik met functie elders buiten de regio en niet met reportages maken over de Eindhovens muziekscene. Dus bak koffie erin, niet zeuren en op het fietsje naar het werk. 

Het was weer raak afgelopen vrijdag avond. Terwijl the Dirty Denims hun 15 jarig samenzijn vieren in de Jack zet Gramma Kelderman & Van Noort  flink op stelten. De mannen staan samen met Sjek (Harm Neidig) en Nebur de Lyon op het programma in de serre van het kunstpand. Mr. Neidig [let op: met korte ei] verzorgt het voorprogramma in zijn eentje. Al met al prima, lekker intiem, grappig en net zoals de vrouwen in zijn liederen, een beetje vaag.  De DJ uit Lyon heeft de goede plaatjes meegenomen. Nebur weet wat het Rockcity publiek wil horen en doet dat allemaal met een dikke glimlach op zijn gezicht.  Dan slaat de klok half elf en Gramma komt de vloer opgelopen. Ze hebben er zichtbaar zin in. Eindelijk is het hun beurt het podium te claimen na anderhalf jaar een pandemie uitzitten. En hoe? Door te raggen, blèren, stompen en stampen tot wij geen pap meer konden zeggen. Jasper en zijn maten geven alles wat er te geven was en het publiek idem dito. Iedereen heeft klappen gehad, of bier in zijn nek, waarschijnlijk beide. Het stoomde, de serre veranderde in een broeikas. Het zaatje is gepland, en Gramma zal oogsten. Mijn zieltje hebben ze gewonnen. Laterz.

De Effenaar was jarig en met hun marketing team hebben ze ‘Hit the City’ in het leven geroepen. Ter ere van het gouden jubileum konden wij allemaal* drie dagen genieten van een divers programma met diverse acts, op diverse plekken in de stad. Alles van punk tot hiphop,  veel jong talent en nieuwe namen, etc. Je kent het wel. Praatjes. Maar was het ook wat? 

Het is kwart over zeven als ik Loet buiten langs zijn auto treft voor het Muziekcafé. In zijn handen heeft hij een gitaarversterker en vrij onhandig probeert hij met zijn ellebogen de deur van de wagen dicht te wippen. Binnen tref ik de rest van de groep die druk aan het opbouwen zijn. Terwijl ik snel kennismaak met de nieuwe drummer, Tom de Raad, start The Convenant met de line-checks. De mannen uit Amsterdam lijken er zin in te hebben en ze kunnen wel lachen om het brabantse gestechel van de geluidsman en assistent. Het is een gezellige boel en voordat we het weten is het negen uur. Showtime. Eerst mag Severant het publiek warm maken voor de oude rotten. Het is bijna een thuiswedstrijd die ze spelen in Helmond en er is ook redelijk wat eigen publiek op komen dagen. Tom lijkt zich goed te houden. Nadien hoor ik dat hij maar twee repetities had om zich voor te bereiden. Petje af. Vooraan het podium wapperen er drie bossen lange haren. Zwart, blond en zwart. Die van Loet, Erik & Riccardo. Hier en daar wordt er voorzichtig wat gemosht, toch lijkt iedereen een groot deel van de tijd in trance. Dat is ook niet gek met nummers van bijna tien minuten en een stage presence die dat lijkt uit te lokken. Hey! Goed voorbeeld doet goed volgen.